fiogf49gjkf0d Günlerden bir gün, köylerden birinde,adamin birinin kuzusu, kuyunun birine düsmüs. Niye düser, nasil düser sormayin,kuzu bu. düsmüs iste. Belki kör birkuyuydu, agzi tahtayla kapatilmisti belki, üzerine de toprak dökülmüstü.
Zamanla tahta çürüdü,zayifladi, toprakta biten otlari yemek isteyen kuzunun agirligini çekemedi ve güm. Sesini duyan sahibi gelip bakti ki vaziyet kötü. Zavalli kuzuyu kuyunun dibinde melul mahzun bakiniyor.Üstelik yaralanmis. Karsilastigi bu durumda kendini kuzusu kadar zavalli hisseden adamcagiz köylüleri yardima çagirdi.Ne yapsak, ne etsek, nasil çikarsak sorulari havada kaldi. Sonunda karar verildi ki kurtarmak için çalismaya degmez. Tek çare, kuyuyu toprakla örtmek. Ellerine aldiklari küreklerle etraftan kuyunun içine toprak attilar. Zavalli hayvan, üzerine gelen topraklari, her seferinde silkinerek dibe döktü. Ayaklarinin altina aldigi toprak sayesinde her an biraz daha yukseldi ve sonunda yukariya kadar çikmis oldu. Köylüler agzi açik bakakaldi.
Başarılı insanların hayatlarıda buna benzer.Toz toprakla örtmeye calisanlar çok olur üzerlerini..Ama o insan o toz toptağı ayakları altına alıp kendine basamak yapmasını bilir.
Arwen ve diğer bütün başarılı ajanlara iyi çalışmalar.
|